به گزارش خوزنامه، به طرز غیرقابل باوری بد بودیم. بد، آن قدر که برخلاف طبیعت بازی های عراق – ایران، لباس گلر حریف در نیمه دوم حتی یک بار خاکی نشود.

این خلاصه‌ای از مسابقه‌ای‌ست که هر چه به پایانش نزدیک می‌شدیم، آشفتگی و شلختگی تاکتیکی و از هم گسیختگی سازمان تیمی ما بیشتر در آن نمایان می‌شد. چیزی که با توجه به روزهای تفوق ما بر حریفان آسیایی در دوره دوم کاری کارلوس کی‌روش، برای هواداران تیم ملی به شدت گران تمام شده و بنابراین مارک ویلموتس نیز به سرعت از جایگاهی که ممکن بود در ذهن برخی طرفداران تیم ملی داشته باشد سقوط کرده و اکنون ابراز نگرانی از ادامه کار تیم ملی با او سکه رایج گفت وگوهای فوتبالی در شبکه‌های اجتماعی است.

اما ما در این حد بد بودیم؟ اگر پاسخ مثبت است، چرا؟

*ایران در نیمه عقب زمین، از ترکیبی قابل انتظار استفاده کرد؛ بیرانوند، کنعانی، پورعلی، رضاییان و محمدی. تیم یک تغییر نسبت به بازی با بحرین داشت و این بار با خروج حسینی (عامل پنالتی بازی بحرین) پورعلی گنجی با رفع مصدومیت دوباره به میدان بازگشته بود. اما مدافعان ایران بارها مغلوب سرعت و تکنیک عراقی‌ها شدند. جالب اینکه به جز آشفتگی قلب دفاعی، عملکرد منفی سه مدافع کناری ما (محمدی – نادری و رضاییان) روی هر دو گل قابل تامل بود.

*سه هافبک ایران احمد نوراللهی، امید ابراهیمی و مسعود شجاعی هرگز موفق به پیروزی در جنگ‌های تن به تن با عراقی‌های باانگیزه نشدند. موفق ترینِ این جمع نوراللهی گلی زیبا برای ایران زد که می‌توانست متضمن یک بازی بدون باخت باشد؛ اما در نهایت این هافبک‌های عراق بودند که توپ را می‌گرداندند و بازی خود را به ما تحمیل می‌کردند. بازیکنان چابک و خوش تکنیکی مثل طارق و بشار که با توپگیری‌ها و دریبل‌های موفق زمینه‌ساز چیرگی عراق در میانه میدان شدند.

*در خط جلو محمد محبی، مهدی طارمی و سردار آزمون روز چندان موفقی را سپری نکردند و جز محبی که یک پاس گل داد، دو بازیکن دیگر کمتر در موقعیت گل خطرناک و رو به دروازه حریف قرار گرفتند که شاید علت تعویض آزمون و طارمی هم همین بود.

• تیم پرخاشگر

کریم باقری، مربی پرسپولیس، که قبل از ترک ایران از سوی ملی‌پوشان به اردو رفته بود در مصاحبه با رسانه‌ها حرف از لزوم آرامش در این میدان بزرگ مطرح کرد، و این توصیه ذهن‌ها را به سمت اخراج او در بازی تلخ مقابل قطر در مقدماتی جام جهانی ۹۸ فرانسه برد. در آن بازی باقریِ عصبانی از توهین حریف، حرکتی کرد که باعث شد داور او را از زمین اخراج کند. اما با وجود پیشبینی و درخواست آقا کریم، ایران در بازی پربرخورد مقابل عراق یک اخراجی داد و او کسی نبود جز مسعود شجاعی باتجربه‌ترین بازیکن تیم ملی. جالب اینکه در بازی قبلی هم تیم ملی مقابل بحرین به نحو دیگری از پرخاش‌های بی پایان و عدم تمرکز بازیکنان لطمه خورده بود.

*ایده فنی

اینکه مارک ویلموتس با کدام ایده فنی تیم ایران را به میدان می‌فرستد بر ما نامکشوف است، اما دو شکست متوالی خارج از خانه و خطری به بزرگی از دست رفتن احتمال صعود به جام جهانی ۲۰۲۲ نشانه‌ای از ناکارا بودن روش سرمربیگری او در تیم ملی است. ویلموتس که با اعلام میل به استعفا از هدایت تیم ملی ایران و جنگ برای دریافت دستمزد باعث اختلال در برنامه آماده سازی تیم ملی شد، باید درباره رفتار خارج از استاندارد ورزشی خود که سرنوشت تیم تحت اختیارش را، تنها چند روز مانده به این دیدار حساس، به بازی گرفت توضیح بدهد.

جالب اینکه تبعات این اشتباه بزرگ (با وجود حق شخصی او در دریافت دستمزد و اعتراض به دیرکرد) از سوی بسیاری از کارشناسان پیشبینی شده بود (که به عنوان مثال می‌توانید برخی از این موارد را در ورزش سه بخوانید).

حالا ویلموتس بدون شک بخشی از اعتبار اولیه خود را در بین علاقمندان جدی تیم ملی از دست داده و این لطمه‌ای نیست که به سادگی قابل جبران باشد. همچنین در مقایسه دائمی و ناگزیر وی با کارلوس کی‌روش سرمربی پیشین تیم ملی، آنچه که او به عنوان فوتبال تهاجمی مطرح می‌کند، جز در مسابقه با تیم‌های ضعیف، قابل لمس نبوده و مشخص نیست تاکتیک مد نظرش (به خصوص با از دست رفتن زمان) چگونه قرار است در تیم ملی حلول کند و ایران را از یک تیم دفاعی به یک تیم مهاجم و صاحب توپ تبدیل کند.

-ویلموتس بدون شک در انتخاب فهرست‌های اولیه بازیکنان نمره کاملی نمی‌گیرد، اما عجیب‌تر ترکیب‌های ناهمگون و متفاوت او در بازی‌های مختلف تیم ملی است. انتخاب‌هایی که به جای حریف، خودمان را غافلگیر می‌کند تا در روزی مثل امروز حتی توانایی وقت‌کشی و در آوردن بازی با ضد فوتبال را نداشته باشیم.

-اینکه تیم ملی ایران باز هم با ویلموتس پیش برود در اراده رییس فدراسیون فوتبال است، اما بدون شک زنگ خطر برای فوتبال ایران به صدا در آمده و با وجود خوشبینی نسبت به ۴ بازی باقیمانده، شامل سه مسابقه خانگی، وضعیت آن قدر بغرنج هست که حداقل دیدگاه سرمربی تیم ملی تغییر کند؛ اینکه رقابت حتی در مرحله اول مقدماتی جام جهانی ممکن است این‌ قدر سخت باشد که امشب خیلی‌ها در هراس از حذف، بی خواب باشند.

کمی استرس. خوش خیالی کافی است آقای ویلموتس!